Wanneer het leven tot me spreekt

Lang vroeg ik me af: "Doe ik wat de bedoeling is? Ben ik op de juiste weg? " Door innerlijk werk en inzichten van verschillende leraren, ontdekte ik: het leven zelf geeft voortdurend antwoord in richting aanwijzingen.

Soms fluisterzacht, soms keihard. Wat me opvalt is dat de zachte signalen vaak eerst komen. Pas als ik die niet oppik, wordt het leven luider. Tot het uiteindelijk onmogelijk wordt om weg te kijken. Soms een zin in een boek of een toevallig gesprek, soms een gebeurtenis die alles op z'n kop zet.

Ik ben het leven gaan zien als een spiegelend veld. Alles wat ik tegenkom, wijst me terug naar binnen.

Mensen als spiegels

Mensen op mijn pad blijken vaak leraren en reflecties. De een inspireert, de ander triggert me. Beide zijn waardevol.

Soms heb ik weerstand tegen wat iemand me laat zien. Die weerstand is vaak het signaal dat ik precies daar moet kijken. Het zijn juist die ongemakkelijke ontmoetingen die me het meest leren over blinde vlekken in mezelf.

Wat ik ben gaan zien, is dat de ander en de wereld weerspiegelingen zijn van onze innerlijke wereld. 'Wat je ziet, doe je zelf' - zegt een titel in mijn boeken kast - Wat je in een ander waarneemt, iets zegt over jezelf.

Die bewustwording helpt me verantwoordelijkheid te nemen. In plaats van de ander de schuld te geven, kijk ik naar wat het mij wil laten zien.

Richtingaanwijzers en tekens

Niet alle signalen zijn groot. Vaak zijn ze klein: een liedje dat terugkomt, een symbool dat je drie keer ziet, een gesprek dat precies op het juiste moment plaatsvindt.

Volgens Wibe Veenbaas in 'De tekens verstaan' is dit de taal van synchroniciteit – boodschappen van de ziel. Ze helpen je een innerlijke kompas te volgen.

En ja, soms komt er een harde wake-up call. Pijnlijk, maar vaak juist de grootste uitnodiging tot verandering.

Het leven als opstelling

Ik zie mijn leven steeds meer als een opstelling. Alles om me heen laat me iets zien over mezelf.

Herhalende patronen, situaties die telkens terugkeren, gevoelens die steeds weer worden geraakt – ze zijn geen toeval. Ze vragen om gezien te worden als representaties van mijn innerlijke delen.

Hoe sterker de emotie, hoe belangrijker het thema.

Wat me opvalt is dat sommige thema's jaren terugkeren, steeds in nieuwe gedaanten. Totdat ik werkelijk bereid ben te zien wat er gezien wil worden. Het leven lijkt geduldig maar volhardend in zijn lessen.

Afstemmen en vertrouwen

Tekens zien vraagt om vertragen. Stilte, aandacht, eenvoud, vertrouwen.

Het betekent ook loslaten van de behoefte om alles te begrijpen met het verstand. Soms snap ik pas achteraf waarom bepaalde situaties mijn pad kruisten. Die kunst van het niet-weten, van open blijven voor wat zich wil ontvouwen.

Hoe meer ik durf af te stemmen en me open te stellen, hoe duidelijker mijn pad zichtbaar wordt. Het gaat minder om sturen of controleren, meer om luisteren en volgen.

Het vraagt vertrouwen - vertrouwen dat wat zich aandient, ook werkelijk voor mij bedoeld is. Dat ik niet per ongeluk in andermans verhaal ben beland, maar dat precies díe mensen, díe situaties, díe uitdagingen bij mijn pad horen.

Uitnodiging

Het leven spreekt voortdurend tot ons – via mensen, gebeurtenissen, toevalligheden die misschien geen toeval zijn.

Als jij terug kijkt;

Welke tekens heb jij de laatste tijd gezien?

Welke ontmoetingen vroegen om aandacht?

En welke gevoelens of reacties keerden telkens terug, ook al leek de situatie anders?

In mijn praktijk onderzoeken we dit o.a met opstellingen – om zichtbaar te maken wat het leven jou wil vertellen. In opstellingen zie ik telkens weer hoe krachtig het is wanneer het onzichtbare zichtbaar wordt. Patronen die je voelt maar niet kunt benoemen, krijgen vorm. Wat in het dagelijkse leven diffuus en verwarrend kan zijn, wordt helder en werkbaar. Het veld weet meer dan ons verstand.

Ook in gesprekken zie ik dit: wanneer mensen hun verhaal vertellen, hoor ik vaak patronen die zij zelf nog niet zien. Het uitspreken alleen al brengt soms de doorbraak.

Het mooie is dat we dit allemaal al in ons hebben - die wijsheid, die intuïtie om de tekens te lezen.

We hoeven het alleen maar te her-ontdekken en te vertrouwen.

Misschien herken je wel iets in deze woorden. Het zou mooi zijn als het je inspireert:

• om naar je leven te kijken - als een rijk veld vol boodschappen die wachten om ontdekt te worden.