Ik voel me geïnspireerd om dit te delen.
Gedachten, gevoelens en ideeën die al langer in mij circuleren, werden de afgelopen week opnieuw aangewakkerd. Nu willen ze naar buiten komen, in deze vorm.

Ik ben benieuwd wat het in jou oproept.

Wij leven in een tijd van grote crisis

Maar ik herken – en ik hoop jij met mij – achter de rook van de branden, achter het smelten van de gletsjers, achter het verdwijnen van soorten... een diepere boodschap:

                       De ecologische crisis is een spirituele crisis.

De aarde roept ons. Niet alleen om deze crises op te lossen. Zij roept ons op om onszelf te vernieuwen. Om ons te her-inneren wie wij werkelijk zijn.

Om – van binnenuit, als deel van het geheel – ons te openen voor een kentering.

Geïnspireerd door de film Kiva – The Call of Wisdom Keepers van Marijke Kodde, werd ik diep geraakt door deze waarheid:

                       Wij zijn allemaal wisdom keepers.

Een uitnodiging om diep te duiken in onze wortels – en te ontdekken dat ook wij in oorsprong de taal van de natuur spreken.

De leugen van afgescheidenheid

We doen vaak alsof mens en natuur twee verschillende dingen zijn. Alsof het probleem 'daarbuiten' ligt. Maar wij zíjn natuur.

Ons lichaam is aarde.
Ons bloed is water.
Onze adem is lucht.
Ons hart is vuur.

Toch leven we alsof we losstaan. Alsof we heersen. Alsof we boven de natuur zweven.

En misschien is het juist deze afgescheidenheid die leidt tot dat innerlijke gevoel van leegte. Een leegte die we proberen te vullen met consumptie, prestaties, bezit, en het najagen van betekenis – buiten onszelf.

Verlies van zingeving

In Europa leven we al ruim 200 jaar grotendeels zonder religie. Door onderdrukking, machtsstructuren en trauma rond de kerk hebben velen zich afgekeerd van het geloof.

Maar met het geloof zijn we ook iets anders kwijtgeraakt:

                      We zijn onze gemeenschap kwijtgeraakt.

De plekken waar we samenkwamen rond geboorte, liefde, dood, stilte, dank, verwondering. Rituelen verdwenen. Overgangsmomenten vervaagden. Samen-zijn in het mysterie werd vervangen door individuele zoektocht en rationeel denken.

De wetenschap werd onze nieuwe religie. De ratio ons kompas. Maar zij reikt niet tot in de ziel. Zij troost niet. Zij draagt niet.

Her-inneren in gemeenschap

We zijn vrije individuen geworden – maar ook ontworteld. Verweesd.

Waar is de plek waar we samen de ziel voeden?
Waar is het vuur waar we omheen verzamelen?
Waar is de taal waarin we samen het onzegbare bezingen?

Misschien is het nu aan ons om die plekken weer te scheppen. Nieuwe vormen. Oude ziel.

Geen instituties. Maar cirkels. Altaren. Vuren. Samenkomsten in bossen, op velden, in woonkamers. Ruimte voor het heilige in het alledaagse.

Want betekenis groeit niet in isolatie. Ze bloeit in verbinding.

Wat kunnen we doen om dit te belichamen?

Hoe brengen we deze herinnering tot leven in ons dagelijks bestaan? Hoe worden we weer deel van het grotere ritme?

Manieren om te her-inneren - Handelingen van het hart

• Leef met het ritme van de seizoenen
  Laat de herfst je leren loslaten. De winter je naar binnen brengen. De lente je openen. De zomer je laten stralen.
• Laat je raken door de maan
  Volg haar cyclus. Voel bij nieuwe maan wat geboren wil worden. Laat bij volle maan los wat niet meer dient. Zing. Brand een kaars. Droom. Stem af.
• Schep je eigen rituelen
  Eenvoudig. Intiem. Echt. Een moment van dank bij je maaltijd. Een steen op je altaar. Een gebed aan het vuur. Een wandeling in stilte.
• Voel je verbonden met je roots
  Wie zijn jouw voorouders? Welke aarde heeft jouw lichaam voortgebracht? Welke verhalen leven in jouw lijn?
• Breng balans tussen denken en voelen
  Laat het hart mee beslissen. Laat stilte spreken. Laat zachtheid kracht zijn.

Wisdom of the elders

De inheemse volkeren fluisteren het ons al eeuwen toe:

De kiva – de cirkel onder de aarde, waar hemel en aarde elkaar raken.

Het medicijnwiel – waarin alle richtingen en seizoenen samen dansen.

De Dreamtime – waarin land en voorouders één verhaal zijn.

De songlines – die het land zingend tot leven wekken.

Zij herinneren ons:

Wij zijn nooit los geweest.
We waren het alleen vergeten.
Wij zijn allemaal wisdom keepers.

De trek van de volkeren

Ooit gingen de volkeren verschillende wegen:

In het Oosten zocht men naar het mysterie, het grote geheel, de adem van de eeuwigheid.

In het Westen zocht men naar kennis, analyse, beheersing, techniek.

Beide wegen hebben hun kracht. Maar nu is de tijd gekomen om ze opnieuw samen te brengen:

De helderheid van de geest én de diepte van de ziel.

Uitnodiging

Durf jij te vertragen? Te luisteren? Te openen?

Durf jij opnieuw af te stemmen op het grotere ritme?

Misschien begint het gewoon… met een kaars. Met een vraag. Met stilte. Met een cirkel. Met jouw JA.

Wat is voor jou een handeling van het hart?
Hoe her-inner jij je wie je werkelijk bent?
Waar kun jij gemeenschap ervaren – of zelf vormgeven?

Je bent welkom om te delen. En bovenal: om te zijn.