De afgelopen jaren is het woord retraite steeds vaker voorbijgekomen. Soms lijkt het een trend, soms een luxe, en ik realiseer me dat het beide is.

Voor mij is een retraite vooral een innerlijk gedreven uitnodiging: een moment om te landen, te beleven, mezelf te bewonen, te belichamen, en weer zachtjes in mezelf te landen.

Ik wil hier niet iets verkopen, maar delen waarin ik geloof: dat in de kunst van het leven het helpt om regelmatig tijd voor mezelf te creëren, te vertragen en te verstillen, en me af te stemmen op de energie van de natuur — zowel buiten als binnen mij. Regelmatig in retraite gaan is voor mij een hulpmiddel om bewuster, helderder en zachter te leven.

Het gaat over vertragen, opladen en bewust aanwezig zijn, maar ook over verstillen, het toelaten van het niet-weten, en het ervaren van All-een-zijn — het gevoel van volledig verbonden zijn met mezelf, de ander en het grotere geheel.

Juist in die stilte kan het ongemak naar boven komen: lichamelijk tijdens meditatie, in confrontatie met gedachten, of wanneer ik langs mijn natuurlijke vermijding beweegt. Door dat ongemak heen ontvouwen inzichten zich en ontstaat diepe innerlijke ruimte.

In de komende periode duik ik 3 weken onder in de Amritapuri Ashram van Amma, om mijn eigen innerlijke proces weer te verdiepen.

Omdat ik zelf mijn innerlijke werk doe, voel ik hoe ik anderen in ervaring en inzicht kan begeleiden. Vertrouwend op de onderstroom, het veld, mijn intuïtie en wat zich in de groep aandient.

Navratri als inspiratie

Soms valt een retraite samen met een periode die extra energie en inspiratie kan brengen. Bijvoorbeeld rond Navratri, een negen nachten durende cyclus waarin de scheppende kracht, transformatie en innerlijke vernieuwing worden gevierd.

Navratri symboliseert de overwinning van goed over kwaad: het vieren van de kracht van het goddelijke vrouwelijke (Shakti / Durga) dat duisternis — zonde, ego en onwetendheid — overwint en harmonie en balans herstelt.

Hoewel een retraite meestal korter is dan negen dagen, kan het ervaren van deze energie een inspiratie zijn om de inzichten en het gevoel van verbondenheid ook na de retraite vast te houden, en op een zachte manier te integreren in het dagelijks leven.

Herfst als inspiratie — loslaten, vervellen & oogsten

Inspiratie voor een retraite kan voortkomen uit de energie van Navratri — of uit de energie van een seizoen. Bijvoorbeeld de herfst, waarin we leren vervellen, loslaten en oogsten.

Na de vurige, extroverte energie van de zomer nodigt de herfst uit tot vertragen, naar binnen keren en reflectie. Waar de zomer gaat over zelfexpressie en zichtbaar zijn, gaat de herfst over ruimte maken voor wat echt belangrijk is en wat innerlijk rijp is. De seizoenen tonen de natuurlijke cyclus van leven en vergankelijkheid.

Herfst is een seizoen van ontsluieren. Zoals de bomen hun bladeren laten vallen, mogen wij oude patronen, overtuigingen of ballast loslaten die ons niet langer dienen. Wat verborgen lag, kan nu zichtbaar worden. Kaal wordt de boom, zichtbaar in zijn takken. Het nodigt uit tot reflectie en het bewust oogsten van inzichten en ervaringen.

In deze tijd mag je vertragen, voelen wat je meedraagt en bewust kiezen wat je wilt meenemen naar het komende seizoen. De herfst is een voorbereiding op de stilte van de winter, waarin nieuwe intenties rijpen, richting het voorjaar waarin groei en vernieuwing zichtbaar worden. De herfst verbindt deze fases: oogsten wat rijp is, loslaten wat overbodig is, en ruimte maken voor nieuwe zaadjes van intentie.

"Bronnen die zich aandienen in de organisatie van de retraite bieden een rijke bedding voor persoonlijke transformatie, innerlijk werk en collectieve reflectie."

Hoe een retraite kan ontstaan

Elke retraite begint bij de deelnemer zelf. In de weken voorafgaand aan de retraite heb ik altijd een individueel gesprek met elke deelnemer, waarin iemand zijn of haar eigen transformatie- of helingsintentie meeneemt. Vanuit deze intentie geef ik bedding aan het proces, zodat het veilig en gedragen kan landen.

Wat vaak gebeurt, is dat naast het individuele thema ook een collectief thema zichtbaar wordt — een soort synchroniciteit tussen de deelnemers. Ook hier krijgt ruimte en aandacht aan, zodat het zich kan ontwikkelen in de groep en iedereen er op een natuurlijke manier van kan leren en mee kan groeien.

De inhoud van een retraite staat nooit volledig vast. Ze mag organisch ontstaan, gevoed door de energie van de groep, het ritme van de seizoenen en de innerlijke afstemming van de begeleider. Vanuit mijn praktijk Crealogie werk ik met een verweving van lichaamswerk, adem, rituele momenten, schaduwwerk, systemisch werk, creativiteit en innerlijk onderzoek. Alles wordt afgestemd op wat zich in het moment aandient, zodat de retraite een levende bedding is voor zowel individuele als collectieve processen.

Waarom retraites waardevol zijn

Omdat we in ons dagelijks leven vaak te weinig pauze nemen om echt bij onszelf te landen.
Omdat verstillen, vertragen, beleven en bewonen een vergeten kunst zijn.
Omdat ongemak de poort kan zijn naar inzicht, helderheid en zachtheid.

Retraites zijn een uitnodiging om jezelf opnieuw te ontmoeten, te voelen, te beleven en te belichamen. Het is een kunst om deze ruimte te creëren: een bedding voor de ziel waarin je mag verzachten, verdiepen, loslaten en thuiskomen.

Het is mijn wens dat een van de komende retraites van Crealogie een plek mag zijn waar je weer kunt landen in jezelf. Waar stilte ruimte maakt voor inzicht, waar zowel licht als schaduw welkom zijn, en waar je de beweging van het leven opnieuw kunt voelen — eerlijk, eenvoudig en in jouw eigen tempo.

Welkom.